Twarz dziecka – podstawowe obszary.

Jako malutkie dzieci, tuż po przyjściu na świat, wszyscy mamy podobne rysy twarzy i podobne cechy charakteru. Wygląd większości niemowląt pasuje do poniższych opisów fizjonomicznych twarzy. Duże, okrągłe oczy wskazują osobę, która odbiera świat wizualnie i jest na niego emocjonalnie otwarta. Nie osądza i nie jest podejrzli­wa. Niemowlęta poznają świat, ucząc się rozpoznawać wzorce i są bardzo ufne. Okrągłe, pełne czoło wskazuje osobę, która żyje teraźniejszością i używa tego, co w danej chwili sprawdza się najlepiej. Wiemy, że dla dzieci życie jest ciągiem prób i błędów. Pyzate policzki wskazują osobę, która ma mnóstwo energii. Wiemy, że dziecko, kiedy nie śpi, znajduje się w ciągłym ruchu. Mały, zadarty nos wskazuje nieograniczone możliwości bezustannego powtarzania i natychmiastowego emocjonalnego reagowania na otoczenie. Niewątpliwie jest to prawdą w wypadku dzieci, które zawsze proszą, aby wszystko wielokrotnie dla nich powtarzać.

Czy u małych dzieci można cokolwiek wyczytać z twarzy skoro są tak do siebie podobne? Przecież twarz tak znacząco zmienia się na przełomie lat, że często nie jesteśmy w stanie się rozpoznać na starych zdjęciach. Zgadza się, ale w wieku kilku lat pewne cechy już się kształtują, układ kości jest już zaznaczony, a uszy wykształcone. I te elementy pozostaną niezmienione. Wiadomym jest, że im dziecko starsze tym więcej informacji można w takiej twarzy zobaczyć. Natomiast chciałabym się skupić na kilku cechach, łatwo odczytywanych dla rodzica, a mogących bardzo pomóc w odkrywaniu temperamentu i wnętrza potomka. Może dzięki temu łatwiej będzie się skupić na tym, co dziecko lubi i do czego ma predyspozycje, a nie na tym, co chce rodzic.

Patrząc na twarz możemy wyróżnić trzy obszary odpowiadające za umiejętności intelektualne, emocjonalne i fizyczne.

Numer 1 jest to obszar czoła, od linii włosów do brwi. Jego wielkość i szerokość, a także proporcjonalność w stosunku do innych obszarów wskazuje na zdolności intelektualne dziecka.  Jeśli jest to strefa dominująca w twarzy (u kilkulatka lub starszej pociechy) to warto w nią zainwestować.  Reszta twarzy w tym wypadku powinna być wąska z małą szczęką i brodą. Należy dużo dziecku czytać, ćwiczyć jego wyobraźnie, pojęcia i symbole abstrakcyjne, bawić się w gry ćwiczące spostrzegawczość, zmysł obserwacyjny i kreatywność. Takie dziecko będzie miało swój świat wewnętrzny, może się do niego wycofywać w poczuciu zagubienia.

Strefa 2 odpowiada za nasze życie emocjonalne, za przeżywanie uczuć i towarzyskość.  Sięga od brwi do czubka nosa. Jeśli maluch ma pełne i szerokie policzki to na pewno będzie garnął się do ludzi i lubił grupowe zabawy.  W przypadku gdy cała buzia wraz z brodą jest okrągła będzie on dzieckiem towarzyskim, lubiącym jeść, a także opiekującym się zwierzątkami czy rodzeństwem.. Z tego powodu najlepsze będą dla niej/niego zajęcia grupowe, gdzie będzie mogło wykazać się zdolnościami organizacyjnymi.  Jeśli strefa ta jest najdłuższa to dziecko może stać się leniwe i stawiać na komfort ponad wszystko. 

Obszar 3 to obszar działania i wytrwałości fizycznej.  Liczony jest od czubka nosa do brody.  Gdy widzimy u swojej pociechy mała bródkę i w ogóle najkrótszą część dolną to nie powinniśmy zmuszać jej do wymagających ćwiczeń fizycznych. To nigdy nie będzie typ sportowy.  Natomiast jeśli ta część jest silnie zarysowana z mocnym i wystającym podbródkiem to takie dziecko będzie nie do upilnowania.  Trzeba mu dać przestrzeń, dać się zmęczyć, wybiegać i postawić na zajęcia, gdzie niezbędną jest rywalizacja.  Nie wolno za mocno naciskać, gdyż jak kilkulatek się zaprze to będzie chciał wam udowodnić, ze jest w stanie wszystko zrobić.

Istnieje wiele kombinacji tych obszarów, ja chciałam zwrócić uwagę na te dominujące. Warto sprawdzić, szczególnie jak występują jakieś problemy wychowawcze, które strefy dominują w twarzy dziecka. Bo jeśli maluch ma niskie czoło i rozbudowaną dolną część, a rodzice organizują mu dużo zajęć statycznych związanych z nauka  to takie dziecko będzie się buntować. Dla niego ruch, działanie i rywalizacja są żywiołem. Trzeba wziąć to pod uwagę przy układaniu następnego grafiku zajęć.

W następnej części omówione zostały kolejne elementy twarzy dzieci, które mogą pomóc w rozumieniu ich zachowań. Znajduje się ona tutaj;
http://www.psychologiawygladu.pl/2013/09/normal-0-21-false-false-false-pl-x-none_25.html

 

Share on Google Plus

Unknown

Dzień dobry! Miło Cię tu gościć:) Cieszę się, że mamy wspólne zainteresowania. Więcej o mnie oraz o szkoleniach z mowy ciała, mikroekspresji i wykrywania kłamstwa na stronie Instytutu Komunikacji Niewerbalnej (www.komunikacjaniewerbalna.pl). Do zobaczenia!